De overgang van fanfare naar brassband
In 1977 en 1978 ben ik in verband met studie twee jaar geen spelend lid geweest van de club. In die tijd ben ik wel benaderd door Cor Ramkema, in die tijd secretaris van Muziekvereniging Emmeloord. Hij wilde met mij brainstormen over hoe nu verder met de vereniging.
Zoals al in mijn vorige herinnering naar voren kwam was de bezetting een probleem. Bovendien was de jeugd nog niet zo ver, dat ze in het diepe gegooid konden worden. Hij, Cor, had in samenspraak met Jan Holtrop, toen ook al de dirigent, een discussiestuk opgesteld waarin de toekomst van de muziekverenigingen in het algemeen en van Muziekvereniging Emmeloord in het bijzonder geschetst werd.
Op grond daarvan kwamen Cor en ik tot de conclusie, dat de samenstelling van het orkest het best kon veranderen van fanfare in brassband. Wel leek het ons een moeizaam proces te zullen worden. Dit omdat we dachten dat de saxofoon spelers van de band hier wel de nodige moeite mee zouden hebben. De precieze discussie heb ik niet helemaal op de voet gevolgd, aangezien ik toen maar zijdelings bij het proces was betrokken. Ik weet wel, dat na de nodige discussie vlak voor de zomervakantie de zaak op scherp is gezet. Na de zomervakantie zou de beslissing moeten vallen of er al dan niet sprake kon zijn van een omzetting naar brassband.
Na die vakantie bleek de zaak plotseling in een stroomversnelling te zijn terecht gekomen, aangezien de toenmalige penningmeester van de club, altsaxofonist Jo Post, aangaf dat hij vóór de wijziging was en dat hij wel een ander koperen blaasinstrument wilde gaan bespelen. En zowaar was er toen toch plotseling de mogelijkheid om een brassband te kunnen formeren.
Vervolgens zijn de leden en het bestuur o.l.v. Jan Holtrop voortvarend aan de slag gegaan en op niet al te lange termijn speelde er zowaar een brassband in Emmeloord. Deze overgang heeft geleid tot grote groei en bloei van de band in de jaren die daarop volgden.
Zoals dus achteraf is gebleken: een gouden greep .