Brassband Emmeloord en later Flevo Brass was wel een beetje mijn kindje. Heel veel tijd en energie is daar door mij en met mij ook door anderen in gestoken. Dat heeft in de 70- 80-er jaren duidelijk zijn vruchten afgeworpen.
Door intensieve contacten te onderhouden met het Muzisch Centrum in het algemeen en met personen binnen dit muziekonderwijs instituut heeft de band mede kunnen floreren. Jan Draayer, de directeur, Trijnie en Truus van de admistratie en de opleiders Jan Karel (klein koper) en Oene Christ (groot koper) zijn in dit kader van belang geweest.
Vooral in de tijd dat ik zelf weer op les ging bij Jan Karel liepen die contacten heel vlot en natuurlijk. Daardoor hoorde je wekelijks wel iets over hoe de jongelui die opgeleid werden voor de band er voor stonden. Ik kreeg tips als: wanneer Chris te Hennepe uitgenodigd wordt voor het spelen in de brassband, dan kun je eigenlijk ook niet om Nico Nijholt heen. Nico was toen nog een klein manneke dat al wel in het jeugdorkest speelde, maar de laatste positie van zijn schuiftrombone met zijn voet terug moest duwen om weer verder te kunnen schuiven. Maar dat deed hij dan ook met verve. Je kon Nico wel laten schuiven. Kort heb ik toen met Jan en Klaas overlegd of Nico dat aan zou kunnen. Zij beiden waren daar positief over. Op een middag was ik aan het zwemmen in het zwembad te Emmeloord. Daar zwom Nico op een bepaald moment naast me. Toen heb ik hem gevraagd of hij zin had om in de band te komen spelen. Ik dacht dat hij ter plekke zou verdrinken van de schrik over mijn vraag. Maar… hij wilde maar wat graag.
Roel Kremer
(Oud-voorzitter en erelid)
